بررسی اثر پگیله سازی و اتصال پادتن برروی نانوذرات آلبومینی در مواجهه آنها با سلولهای هدف

به دلیل ویژگی های منحصر به فرد نانوذرات پروتئینی نظیر زیست سازگار بودن و تجزیه پذیری در بدن، توجه پژوهشگران به استفاده از این نوع نانوذرات برای تولید سامانه های دارورسانی جلب شده است. در این پژوهش ابتدا نانوذرات آلبومینی با روش جدایش فاز تولید شد و پگیله سازی گروه های آمین آزاد موجود بر سطح نانوذرات آلبومینی، مورد بررسی قرار گرفت. فرآیند پگیله سازی با استفاده از روش پاسخ سطح بهینه سازی شد. شرایط بهینهء بدست آمده برای پگیله سازی گروه های آمین آزاد شامل دمای c ? 27، غلظت پلی اتیلن گلیکول 5/6 میلی مولار، زمان 10 دقیقه و 7 =ph می باشند. در ادامهء پژوهش به منظور بررسی این نانوذرات، پادتن تک دودمانی (آنتی بادی مونوکلونال) pr81 بر روی سطح پگیله شدهء نانوذرات، متصل و میزان فعالیت آن با روش الایزا تعیین شد. با بارگذاری نانوذرات با داروی 5- فلورویوراسیل و ترتیب آزمایش با 5 سامانه مختلف شامل: داروی 5- فلورویوراسیل آزاد، نانوذرات آلبومین بدون دارو، نانوذرات آلبومین پگیله شده، نانوذرات آلبومینی پگیله شده و حاوی دارو و نانوذرات آلبومینی متصل به پادتن تک دودمانی pr81 ، میزان تأثیر دارورسانی در شرایط کشت سلولی (سلول های سرطان سینه mcf-7) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست آمده بیانگر آن است که تعداد سلول های سرطانی زنده ای که مورد حمله سامانه نانوذره- پگ- پادتن قرار گرفته اند در مقایسه با 4 سامانه دیگر کمتر و این امر بیانگر بالاتر بودن میزان کارایی این سامانه در مقایسه با سامانه های دیگر می باشد. آزمایش پایداری سامانه دارورسانی تولیدی نشان داد فعالیت پادتن تک دودمانی پس از 11 روز نگهداری در دمای آزمایشگاه در محدوده مناسبی قرار دارد.